Hattem, “Koffie”, vraagt Bruno. Ik knik. De sympathieke galeriehouder opende een kleine zeven jaar terug de deuren van zijn galerie in de voormalige pastorie in de Kruisstraat, nabij de Dijkpoort. Bijzondere werken uit Bruno’s eigen collectie die met regelmaat wisselt. Kunst om naar te kijken, te ervaren en te kopen. “Mijn roots liggen in Amsterdam. Voor de liefde ben ik naar Hattem verhuist. Daar vonden mijn partner, een Zwollenaar, en ik het huis dat bij ons paste. Een huis dat aansloot bij de fase in ons leven en waar ik mijn droom, een eigen galerie, kon realiseren. Kunst loopt door mijn leven als een rode draad.”
Bruno groeide op met Vietnamese roots. Mijn ouders gaven mij de waarden en het gedachten goed mee. Het moment dat ik vertelde dat ik danser wilde worden, was dat een moment van stil staan. Zij hadden een vaste baan voor ogen, een beroep. Danser paste niet in dat rijtje. Ik herinner me de eerste reactie van mijn ouders. Toch heb ik doorgezet. ‘Mijn leraar zegt dat ik talent heb’, zei ik op een dag tegen mijn moeder. ‘Als dat zo is Bruno dan heb je een goede keuze gemaakt’, zei ze. ‘Talent moet je omarmen en koesteren.’ Het voelde of ik vleugels kreeg. Na mijn opleiding aan het Conservatoire National in Straatsburg, kon ik in 1985 aan de slag bij het Nationaal Ballet. Eerst als danser, daarna in 1991 als choreograaf. In 1998 heb ik afscheid genomen. Dansen en muziek zijn en blijven echter onmiskenbaar een deel van mijn leven.”
Kunstgeschiedenis
“In 2002 ben ik kunstgeschiedenis gaan studeren aan de Vrije Universtiteit in Amsterdam met als specialisatie de 19e eeuwse schildertechniek. Kunst prikkelt en maakt nieuwsgierig. De galerie past bij de fase in mijn leven. Een fase van rust waarin ik mezelf hervonden heb. Ik kan uren wegdromen bij een werk of een bijzonder verhaal. Het verhaal achter een werk, de beweegredenen van een koper. Kunst vindt zijn weg.”
Bruno geniet zichtbaar. Ieder wacht een gastvrij welkom. “Het past bij mij”, vervolgt Bruno. “Het is wat en wie ik ben. Kunst nodigt uit tot bijzondere gesprekken en ontmoetingen.”
Verbinding
“De galerie staat voor verbinding. Evenals de kunst. Met regelmaat zoek ik andere kunstenaars die op dezelfde wijze in het leven staan. Muziek, dans en poëzie. De tuin en de galerie zijn een prachtig decor voor kleine uitvoeringen of proeverijen. Om te toasten op en de schoonheid van het leven te vieren. Ik van nature een verbinder. Dat zie je terug in alles. Ook in de collectie met naast schilderijen, glas, keramiek en beelden. Met vaak als enige onbedoelde overeenkomst een vleugje Azië of subtiel oosters detail. Zijn het met roots of is het smaak. Beiden kan”, lacht Bruno. “Ieder werk vertelt een eigen verhaal. Een verhaal dat je voelt op het moment dat je oog in oog staat: het werk en jij. Dat is wat kunst oprecht bijzonder maakt.”